Codetaal

‘Dah dah. Dah!’ Alef zit in z’n kinderstoel en wijst naar iets op de tafel. Hij probeert duidelijk te maken wat hij wil hebben. ‘Wil je een boterham?’ Nee, de boterham wordt resoluut geweigerd. ‘Een rijstwafel?’ Ook dat is het niet. ‘Dah dah dah!’ Zijn aanwijzingen worden al meer gedecideerd. ‘Oh, je bedoelt je fles!’ Met een zucht neemt Alef hem aan en zet hem aan z’n mond. ‘Hè hè, ze begrijpen eindelijk wat ik bedoel,’ zien we hem denken.

Lastig als je de woorden nog niet kunt vormen en uitspreken van iets wat je bedoelt. Maar al wel goed weet wat je wilt, zoals onze heerlijke dreumes. En ook wij lopen er regelmatig tegen aan dat we woorden nog niet kennen, of en moment suprême niet weten in welk vakje van ons brein we de betekenis van dat ene woord hebben gestopt, of tijdens een gesprek verschillende werkwoordvervoegingen door elkaar gooien. 

Taal. Het is een ongrijpbaar iets. We switchen vaak tussen Nederlands, Frans en Engels. Dit laatste omdat er veel Amerikanen hier op school zijn. En als men nog weinig tot geen Frans spreekt, wordt het al snel Engels. We merken dat we allebei bewust mensen opzoeken in de koffiepauze waarvan we weten dat ze al aardig wat Frans spreken, om zo niet te hoeven switchen naar Engels. Want we hebben nog maar 2 maanden fulltime taalonderwijs voor de boeg en willen zo’n stevig mogelijke basis in het Frans hebben.

Thuis spreken we Nederlands. Alhoewel we merken dat de kinderen steeds vaker, in hun spel, onderling of als antwoord, Frans gebruiken. Dat is tof om te horen! Als Jowan en ik ouderlijke informatie uit wilden wisselen, deden we dat normaliter in het Engels. Maar helaas is dat al een poosje verleden tijd, want dat verstaan ze. We zochten altijd naar creatieve oplossingen zoals ‘shall we finish the meal with a sweet thing out of the freezer?’ of ‘do you think we can play a game after the meal?’ Nu proberen we zulke dingen in het Frans te overleggen. Maar helaas is die code ook al gekraakt. Zo belde Jowan pas vanuit de speeltuin, om te zeggen dat hij weer naar huis kwam ‘parce que notre fille est très fatiguée.’ ‘Niet waar!’, hoorde ik op de achtergrond, ‘Ik ben helemaal niet moe!’ 

We moeten op zoek naar een nieuwe, geheime overlegtaal. Alefs dan maar? Of zullen we Wolof doen?