De taxi - een handleiding

Mocht je in Senegal zijn en een dag hebben waarop niet veel gebeurt, terwijl je zin hebt in avontuur of uitdaging: pak een taxi. Nooit saai. 

In heel Dakar zie je auto’s rijden die geel dan wel oranje zijn gespoten. Mocht je zeer goede ogen hebben, dan zie je wellicht op een autodeur geschilderd ‘taxi’ staan of bij hoge uitzondering een wit professioneel lampje op het dak dat ‘taxi’ laat zien maar geloof me: dit is niet nodig. Mocht je enige twijfel hebben over het feit of die gele dan wel oranje auto een taxi is, dan zal dit snel verdwijnen als men remt, omkeert, stapvoets naast je komt rijden of claxonneert. Wees niet beledigd als je uit het portierraam een harde ‘pssssttttt’ hoort. De taxichauffeur is niet aan het flirten, sist je niet na om op amoureuze wijze je aandacht te trekken maar wil gewoon zaken doen. Sissen is hier slechts een geluid dat je maakt om de aandacht van iemand te krijgen. Knippen met je vingers is overigens not done!

Als je eenmaal een taxi hebt die stopt- dit duurt nooit langer dan pak-em-beet 10 seconden- buig je je voorover naar de chauffeur door het open raam en ga je in gesprek. Eerst wil men weten waar je naartoe moet. Dat gaat hier niet met straatnamen, maar met de naam van de wijk en bekende herkenningspunten als gebouwen/winkels/moskeeën/hotels/monumenten etc. Op de vraag of de bestuurder de locatie kent, zegt hij ‘ja’. Men zal nooit toegeven dat de genoemde locatie onbekend is. Dan zeggen ze een prijs die per definitie te hoog is. Allemaal part of the game. Je onderhandelt totdat beide partijen tevreden zijn. Vaak wordt dit geheel afgerond door de chauffeur die met een handgebaar naar achter zwaait als teken: stap maar in. Je stapt dus achterin. 

Mocht je geluk hebben, dan krijg je de deur in één keer open. Soms moet de chauffeur van voor naar achteren reiken om een handje te helpen van binnenuit. Je kunt voor de vorm nog even kijken of er gordels zijn, maar dit is niet noodzakelijk. Ze zijn er namelijk niet. (Toen ik er laatst één had voelde ik me de koning te rijk! Een gordel! Wauw!)  

Zodra je zit wordt de reis ingezet. Als de chauffeur wat vragen stelt over de locatie, weet je genoeg: hij weet niet waar het is. Op iedere uitleg die je geeft, wordt overigens ‘ja, ik weet het’ gezegd. Google Maps zal niet helpen want men rijdt zonder kaart. Maar wees niet bang, meneer de chauffeur heeft een oplossing: hij belt al rijdend met een vriend/broer/neef/buurman/collega-chauffeur en vraagt in rap Wolof – waarbij je alleen de naam van de locatie zult ontcijferen-waar de gegeven locatie is. En alles kom reg. 

Zo, we rijden. Tijd om eens rond te kijken. De ramen van de auto staan open waardoor alle geuren van buiten naar binnen komen. Mocht je het raam wat meer dicht willen of open, wees dan niet teleurgesteld als je het raam niet in beweging krijgt. Of als je zelfs niet eens een hendel ziet. Je zult wellicht opmerken dat ehh, wacht eens even, het hele dashboard onder het stuur is weggevallen waardoor je direct alle draden ziet hangen. Of de vering werkt niet meer mee bij de vele hobbels in de weg. En wat is dat harde getik dat zeer regelmatig van onder de auto vandaan klinkt? Nu pas valt het je misschien ook op dat er een grote barst in het voorraam zit. En wat is dat wat daar aan de binnenspiegel hangt? Waarschijnlijk een amulet. De stickers van mensen die op de resten van het dashboard zitten, zijn geestelijken die voor bescherming moeten zorgen. 

Als het een geluksdag is, moet er onderweg nog een pitstop gemaakt worden. De reden kan zeer uiteenlopend zijn maar wat wij tot zover meegemaakt hebben: de banden oppompen, de halve bumper die er tijdens het rijden afvalt weer provisorisch vastmaken, water bijvullen, discussiëren met andere weggebruikers over het rijgedrag of tanken. Tja, kan allemaal gebeuren. 

De snelheid van de taxi hangt af van diverse factoren: uiteraard de drukte in het verkeer, de genomen route, de hoeveelheid benzine in de tank maar bovenal de staat van het voertuig. Laatst had ik een taxi die ongeveer 30 reed waar andere auto’s toch echt met zo’n 80 kilometer per uur voorbij raasden. De exacte snelheid weet ik niet want alle metertjes waren kapot maar laten we zo zeggen: manlief zou het bijhouden op z’n racefiets. 

Met de taxichauffeur kun je tijdens het rijden een praatje maken. Over het weer, het verkeer, de familie, Senegal in het algemeen. Maar gewoon genieten van alles wat je buiten op straat ziet is ook mogelijk. Soms staat de radio aan op een radiozender in het Frans of Wolof of galmt er Arabische muziek door de bolide. 

Mocht je na verloop van tijd bij de gegeven locatie aankomen, dan stopt de taxi langs de kant van de weg. Een speciale parkeerplaats of uitwijkplaats is niet nodig; de auto’s erachter schieten toch wel in de remmen. Je geeft het geld dat aan het begin van de trip is overeengekomen, hebt wellicht een flinke schouderduw nodig óf een toevallige voorbijganger om de deur open te krijgen en stapt uit om er vervolgens achter te komen dat je achterste vochtig aanvoelt. Nu pas zie je dat er een grote, natte plek op de achterbank zit waar je de hele reis op hebt gezeten. 

Maar je bent gearriveerd!